19 - 04 - 2024
Postaw Mi Kawe

Jeżeli podoba Ci się strona i chcesz wspomóc projekt!

Postaw mi kawę na buycoffee.to

Main menu
Informator
Gdzie spędzić czas
Turystyka
Informacje Toruń
Z historii Torunia
Przedstawiciele Torunia
Online

Odwiedza nas 140 gości oraz 0 użytkowników.

Archiwum
Wybory do Sejmu 2015
Wybory 2014
Przełącznik języka
Licznik
Today538
Yesterday1119
This week4378
This month15360
Total2015931

Visitor Info

  • IP: 3.147.104.120
  • Browser: Unknown
  • Browser Version:
  • Operating System: Unknown

Who Is Online

2
Online

piątek, 19 kwiecień 2024 10:03
Gwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywna
 

 

Pierwsza regularna gazeta wydawana w Europie pojawiła się w Rzymie za panowania Juliusza Cezara. Nosiła nazwę Acta Diurna (Wydarzenia Dnia) Wydawana była od 59r. p.n.e.. Gazeta informowała o obradach senatu, publikowała ważne rozporządzenia, informowała o ważnych nominacjach i procesach sądowych. Zawierała kilka działów, wiadomości polityczne, towarzyskie oraz informacje. Gazeta wydawana była w Rzymie i dystrybuowana na prowincję.

W 1455 r. wyszła pierwsza drukowana książka - Biblia wydana przez Jana Gutenberga który skonstruował aparat do odlewania czcionek metalowych oraz skonstruował prasę drukarską. Nowa technologia pozwoliła na szybki rozwój prasy. Pierwsze gazety miały charakter relacji, sprawozdań nazywane były nowinami, wyglądem przypominały listy.

W drugiej połowie XVI w. we Włoszech zostaje wydany pierwszy miesięcznik, a w Europie pojawiają się pierwsze periodyki.

Słowo prasa z łaciny presso tłoczyć

Pierwsze periodyki to

  • Tygodnik - “Nieuwe Tijdinghe” – Antwerpia 1605;
  • "Relation Aller Furnemen und Gudenckwürdigen Historien" - Niemcy 1609 (Strasburg);
  • "Avizo Relation oder Zeitung" - Niemcy 1609 (Augsburg);
  • “The Weekly News from Italy” - Anglia 1622;
  • “La Gazette” - Francja 1631;
  • “Sincero” – Włochy 1645;
  • "Ordinari Post Tijdender" - Szwecja 1645;
  • "Post Och Inrikes Tidningar" - Szwecja 1645 - uznana za najstarszą wydawaną gazetę na świecie od 1 stycznia 2007 dostępna wyłącznie w wersji elektronicznej;
  • "Einkommende Zeitungen" - Niemcy 1650;
  • Tygodnik “Merkuriusz Polski” – Polska 3 stycznia 1661;
  • "Kurier Polski" - (1729-1760) czasopismo warszawskie wydawane początkowo przez Pijarów, później przez Jezuitów. Redaktorzy m.in. J. Naumański, F. Bohomolec. Początkowo nazywało się "Nowiny Polskie" W 1736 roku przywilej wydawniczy na pisma w języku polskim (oraz włoskim i łacińskim) przejmują jezuici – ks. Franciszek Bohomolec, potem ks. Stefan Łuskina. "Kurier Polski" to jedyna w Europie lat 1730-1760 gazeta, która poświęcona była w całości informacjom krajowym. W 1737 r. w jednym z numerów "Kuriera Polskiego" wydrukowano informację o porodzie królowej, zamieniając przez omyłkę słowo "królowa" na "krowa". W rezultacie pijarzy zostali pozbawieni koncesji, która została przyznana jezuitom, jednak w ich rękach poziom pisma bardzo się obniżył. Na pocieszenie pijarzy dostali pozwolenie na wydawanie prasy w językach obcych. "Kurier Polski" w 1760 roku zmienia nazwę na "Kurier Warszawski".

Początkowo prasa nie była wolna drukarnie podlegały ścisłej regulacji prawnej. W większości krajów wymagana była rządowa licencja, która gwarantowała władzom szybkie zamknięcie drukarni w sytuacji, gdy drukowany tekst był sprzeczny z polityką rządu.
Pierwszą gazetą niezależną, która informowała o wydarzeniach w kraju wbrew władzy był angielski tygodnik „The Heads of Severall Proceedings In This Present Parliament”, który ukazał się w listopadzie 1641 r.

Pierwsze druki na terenie ziem polskich pojawiły się w XVI wieku były to gazety ulotne nieperiodyczne.

Pierwszy periodyk w języku polskim pojawia się w 1550 roku. Periodyki w formie gazet ulotnych sprzedawane były w drukarniach ale także na jarmarkach odczytywano je również z ambon kościoła.

Pierwszy prawdziwy prekursor prasy polskiej to "Merkuriusz", który został wydany w 1661 roku przez Króla Jana Kazimierza i królową Ludwika Maria. Pismo było rządowe miało stanowić narzędzie do pokazywania propagandy rządzących i nakłonienia do reform.

Pomysłodawcą "Merkuriusza Polskiego" był marszałek nadworny koronny Lukasz Opaliński. Pierwszy jego redaktor naczelny to Włoch z pochodzenia, Hieronim Pinocci. Za druk odpowiadał Jan Aleksander Gorczyn.

W 1764 w Polsce ukazywało się 6 gazet i 2 czasopisma, a łączna liczba tytułów prasowych wyd. do tego roku wynosiła ponad 40.W latach 1765–95 nastąpił szybki rozwój prasy wydawanych było już ok. 90 czasopism i gazet o przeciętnym nakładzie 300–1000 egz. Wraz ze wzrostem nakładu wzrosła waga czasopism jako instrumentu politycznego i informacyjnego. Głównym ośrodkiem wydawniczym była Warszawa.

 Ilustrowane czasopisma polskie

Przyjaciel Ludu, czyli tygodnik potrzebnych i pożytecznych wiadomości, ukazywał się od dnia 02 lipca 1834 roku do 22 grudnia 1849 roku w Lesznie, chwilowo, w 1845 r. w Poznaniu.. Nakładcą i drukarzem przez wszystkie lata pozostawał Ernest Günther. Redaktorami byli: nauczyciel Jan Popliński, historyk Józef Łukaszewicz, dr Maksymilian Szymański i ksiądz Franciszek Wawrowski.
Dzięki opiece ziemiaństwa wielkopolskiego oraz poparciu księcia Antoniego Sułkowskiego i hrabiego Edwarda Raczyńskiego pismo to mogło doskonale się rozwijać. Przyjaciel Ludu - wbrew tytułowi - przeznaczony przede wszystkim dla inteligencji, był pierwszym pod zaborem pruskim magazynem ilustrowanym , poświęconym głownie historii Polski, literaturze, sztukom pięknym, etnografii, folklorowi i krajoznawstwu.
Czasopismo związane z obozem konserwatywnym unikało problematyki politycznej i tematyki współczesnej.
Na łamach Przyjaciela Ludu ukazywały się artykuły Jana Poplińskiego, Józefa Łukaszewicza, ks. Tyca a także Aleksego Prusinowskiego, Józefa Molińskiego, Marcelego Mottego, Hipolita Cegielskiego, Antoniego Woykowskiego, Włodzimierza Wolniewicza. Swoje wiersze publikował Piotr Dahlman, Ryszard Berwiński, Adam Bronikowski.
Ryciny wykonywał przede wszystkim Teofil Mielcarzewicz oraz inni miejscowi rytownicy.
Pismo charakteryzowało się dużą stabilnością ukazywania i odbiorców. Wydarzenia polityczne 1848 roku w Wielkopolsce spowodowały zmniejszenie się liczby prenumeratorów i pracowników co zapewne było głównym powodem zakończenia wydawania Przyjaciela Ludu.

Zebrany materiał usystematyzowano w następujące działy:
Artykuły historyczne
Artykuły naukowo - poznawcze
Artykuły przyrodnicze
Opisy miast i okolic
Życiorysy. Sylwetki osób
Powieści. Opowiadania
Poezja
Twórczość ludowa
Kronika literacka
Rozmaitości

Wędrowiec – polski ilustrowany tygodnik o tematyce podróżniczo-geograficznej a następnie społeczno-kulturalnej, wydawany w Warszawie od czerwca 1863 do 1906 roku. Czasopismo Wędrowiec zostało założone przez Józefa Ungera. Jego pierwszym redaktorem (i założycielem) był Władysław Ludwik Anczyc. W 1874 roku redaktorem został publicysta i późniejszy redaktor Słownika geograficznego Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich - Filip Sulimierski. Pod jego redakcją tygodnik przybrał formę ilustrowanego magazynu geograficznego, w którym publikowano relacje z podróży geograficznych, opisy miejscowości oraz artykułu dotyczące zagadnień przyrodniczych.

 Przyjaciel Ludu – tygodnik ilustrowany o tematyce społeczno-politycznej, wydawany w okresie zaboru austriackiego, założone przez Bolesława Wysłoucha. Początki trwania pisma obejmowały głównie Lwów (1889–1902). Następnie pismo przeniosło działalność na obszary Krakowa (1903–1914 i 1919–1933) i Warszawy (1946–1947). W listopadzie 1903 r. biskup tarnowski Leon Wałęga w okólniku skierowanym do księży zakazywał wiernym czytania Przyjaciela Ludu. Podobnie postąpił w 1924 biskup przemyski Józef Sebastian Pelczar. Pismo było organem prasowym Stronnictwa Ludowego.

 

 

Money.pl

Konsola diagnostyczna Joomla!

Sesja

Informacje o wydajności

Użycie pamięci

Zapytania do bazy danych